ทำไมดาราศาสตร์จึงน่าสนใจ?

ส่วนตัวผมเอง ผมสนใจมันหลายๆ แง่มุม

หากมองในแง่ของความเชื่อ นิยาย จิตนาการ
ตัวเอกหลายตัว ในเทพปกรนัมกรีก วิ่งเพ่นพ่านอยู่บนฟ้า
เฮอคิวลิส โอไรออน หรือเทพเจ้าสงคราม Mars เทพแห่งความงาม Venus
สัตว์หิมพานต์ลาติน พวก เปกาซัส เซนทอร์ เดรโก้ มากันหมด
มองมาทางไทย ทำให้รู้จิตนาการของคนไทยสมัยก่อน ก็เท่ไม่หยอก
มีดาวเต่า ดาวจระเข้ ดาวไถ ดาวค้างคาว ดาวลูกไก่ หรือแม้แต่กระต่ายบนดวงจันทร์

หากมองในแง่วิทยาศาสตร์
มันเป็นความจริงที่พอคุณรู้ มันเหนือจินตนาการไปไกลกว่าความรู้ประจำวัน
ในยุคแรก มนุษย์เชื่อว่า ตกดึก มีเทพนำถุงดำที่มีรูรั่วพรุนไปหมด มาคลุมโลกไว้
ต่อมาอีกนาน กาลิเลโอเถียงคอเป็นเอนว่าโลกกลม
นิวตั้นบอกเรื่องแรงดึงดูดระหว่างมวลใหญ่ๆ ที่ทำให้โลก โคจรรอบดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์โคจรรอบโลก
ไอสไตน์เก่งกว่า ที่เกือบอธิบายได้ทั้งหมด พร้อมทฤษฏีบางอันยังนำไปสู่การค้นพบอีกมากมาย

หากมองในมุมมองของธรรมะ
มันทำให้คุณรู้สึกเป็นเพียงแค่เสี้ยวเล็กของเม็ดทราย ท่ามกลางมหาสมุทรกว้างใหญ่
อัตตาที่เรามี ความเป็นตัวกูของกู มันช่างกระจิดริด เมื่อเทียบกับการกำเนิดของบิกแบงค์เมื่อหลายหมื่นล้านปีก่อน
ขนาดของโลกที่เราอยากเดินทางรอบ เล็กกว่าดาวพฤหัส พันสามร้อยกว่าเท่า

หากมองในมุมมองของอารมณ์โรแมนติก
“คืนที่ดาวเต็มฟ้า ฉันจิตนาการเป็นหน้าเธอ”
“จันทร์ไม่มองแล้วจันทร์ไม่มอง”
ด้วยแรงบันดาลใจใดๆ ที่ให้เพลงพวกนี้ออกมาก็เถอะ
แต่ถ้าคุณมาโอกาสนั่งใต้ฟ้าที่มีดาวสุกสกาวเต็มฟ้า
หรือ นั่งมองจันทร์ขอบฟ้า ดวงกลมโต
มันสวยจริงๆ
ลองดูสิ